Metoda klawiterapii polega na wzbudzaniu utraconego przewodnictwa nerwowego poprzez ucisk „chorego” miejsca specjalistycznym narzędziem zwanym „klawikiem” (łac. clavus), które w swym kształcie i wyglądzie przypomina gwóźdź. Klawiki wykonane są ze stali chirurgicznej zaprojektowanej i obrobionej laserowo tak, by narzędzie pomimo pewnej ostrości nie naruszało ciągłości naskórka pacjenta. Wspomniane zaostrzenie klawika spełnia funkcję stymulującą impuls nerwowy, który dociera do kluczowych struktur układu nerwowego.
Wskazania:
- dysfunkcje powięziowe
- przykurcze mięśniowe
- ograniczenie zakresu ruchu
- wzmożone napięcie mięśniowe